lichtbron

'Vliegen (en andere insecten) leven in de impliciete veronderstelling dat ze meer overlevingskansen hebben dicht bij een lichtbron. Wat is onze impliciete veronderstelling? De liefde?'
Gelezen en even bij stilgestaan.

De liefde.
Is dat hetgene dat steeds stilzwijgend aanwezig is, datgene dat me overeind houdt, dat me stabiliteit, zekerheid en intrinsieke warmte geeft? Datgene dat me dagelijks zacht omringt, dat voelt alsof het er altijd zal zijn?
Of is het datgene dat me in een roes brengt, me van 's morgens tot 's avonds in de ban houdt? Datgene dat me doet voelen dat ik leef in elke cel van m'n lichaam, datgene dat me diep raakt en me kriebels bezorgt? Datgene dat een sterk verlangen genereert?

Duidelijk is het eerste 'liefde' en het tweede 'verliefdheid/lust'. Wat is dan mijn impliciete veronderstelling?
De meeste overlevingskansen zijn, uiteraard, te vinden bij het eerste. Maar wat is het dat me beweegt, dat me doet opleven, dat me lijkt te voeden, dat waar ik niet zonder lijk te kunnen, dat wat ik steeds weer opzoek? Mijn lichtbron is de verliefdheid, de lust, de trance, de roes. En ik ben de domme vlieg, die z'n vleugels zal verschroeien aan die veel te sterke lichtbron!

De Vonk is overgegaan in een Laaiend Vuur, een Lichtbron van wel 5000 Watt. Hoewel ik weet dat ik best de andere kant op loop, word ik toch aangezogen tot haar warmte, haar onweerstaanbaarheid. Het voelt gewoon zO goed wanneer we samen zijn! De rest van de wereld verdwijnt en we voeden ons met elkaars liefde; we're eachother's daily shot, necessary to float through the day. Hoewel het belachelijk is om er tijd in te steken aangezien het nooit meer kan zijn of worden dan enkele magische ogenblikken. But then again: het enige waaraan je je aan het einde van de reis kan vasthouden, wat bepaalt hoe je je leven geleefd hebt, zijn je herinneringen. Dus creëren we er maar genoeg mooie!
We zijn elkaars lichtbron - een onhoudbare situatie.