Nooteboom

"Bij elk belangrijk moment in je leven, dacht hij later, zou je een Arnold Taads moeten hebben, iemand die je vraagt exact te beschrijven wat je voelt, ruikt, proeft, denkt bij je eerste angst, je eerste vernedering, je eerste vrouw, maar altijd op het ogenblik zelf zodat het protocol geldig zou blijven en de gedachte, de ervaring nooit meer verkleurd zou kunnen worden door latere vrouwen, angsten, vernederingen. Juist die benoeming van de eerste keer [...] zou de toon zetten voor alle latere ervaringen, want die zouden bepaald worden door de mate waarin ze van die eerste keer afweken, waarin ze die eerste keer, die nu immers voor altijd geijkt was, overtroffen of ervoor onderdeden [...]." (C. Nooteboom, Rituelen)

Wie zegt het beter dan Nooteboom?!
Al die eerste keren die al voorbij zijn... ze waren toen zo ingrijpend, ze maakten zoveel los. Ze waren lange tijd levende herinneringen, weliswaar verkleurd door subjectiviteit. Het is naar die sensaties dat men op zoek blijft gaan, terugvinden wat men weet/denkt dan gevoeld te hebben. Herbeleving van een (deels zelfgemaakte) herinnering. Steeds op zoek.

Ik merk dat ik telkens probeer alle prikkels te onthouden, alle blikken, alle woorden, alle gevoel. De ervaring vasthouden, vacuüm verpakken en herbeleven wanneer gewenst: kon dat maar! Maar alles vervliegt zo snel. Beelden vervagen, sensaties zijn niet meer op te roepen. Alle zinnelijke ervaringen verdwijnen onherroepelijk. Dan moet er weer gezocht worden naar nieuwe 'eerste keren', nieuwe intensiteit, nieuwe overtreffing.

Tot het op is. Intensiteit lijkt af te nemen met de leeftijd. Op een dag brengt bijna niets meer je van je stuk, alles wordt gematigder, meer beheerst. Ook het aantal nieuwe ervaringen dat je kan beleven neemt stellig af. De jonge hand die het leven lustig ontdekt en probeert vast te houden, wordt ouder. De eerste bruine sproeten van ouderdom en de dikke aderen vervormen die jonge hand. Terwijl die hand eerst alles voorzichtig aftast, elke rimpeling op het oppervlak gewaar wordt, elke streling intens beleeft, is voor diezelfde oudere hand alles al eens geweest.

Het is een verraad voor wat ervaren wordt, voor wie gestreeld wordt. Net zoals de hand vervormt, vervormt ook de beleving. Vervlakking.