Alles gaat voorbij. Niets komt ooit weer terug. Razendsnel volgen ervaringen elkaar op, zowel negatieve als positieve, momenten van intense gelukzaligheid, afgewisseld met momenten van hartverscheurend verdriet, en alles daartussen. De rollercoaster die het leven heet. Alle registers van het gevoel worden opengetrokken en wanneer je je er middenin bevindt zie je geen uitweg, overheerst enkel dat gevoel.
Jammer. Want met de wijsheid dat alles toch voorbij gaat, elk gevoel verdwijnt, plaats maakt voor een ander, zou je alles kunnen relativeren. Doodrelativeren. Tot geen enkel gevoel nog belangrijk is, enkel de ervaring an sich. Valkuil van dienst is dan echter wel het cynisme. Want als het gevoel nooit meer overheerst wordt alles al snel banaal en bespottelijk.
Na periodes van immense gevoelens vind ik mezelf vaak bespottelijk.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten