Damn. Zonet is mijn laptop gecrasht. Zonder aankondiging, zonder boe of bah, plots zwart scherm en niets meer. (uiteraard wordt dit nu getypt op die van iemand anders) Hij geeft geen kik meer. Bye bye alle werk, alle foto's, alle teksten, alle muziek, alle herinneringen... Vier jaar lang heeft ie me trouwe dienst bewezen. Ik heb bloed, zweet en tranen op dat ding gelaten, wanneer we samen mijn thesis vorm gegeven hebben. We hebben samen veel werk geleverd, veel ontspanning genoten, veel geheimen gedeeld. Maar mijn venster op de wereld heeft vanavond de geest gegeven...
En men zegt je steeds: sla alles op, je weet nooit wanneer er iets gebeurt, dan ben je alles kwijt! Maar dat zijn altijd zorgen voor later, want nu gaat alles toch prima! Onderweg hecht je je aan kleine dingen en voor je het weet kan je niet meer zonder. Wat doe je met al die documenten die je in het geheugen bewaarde 'voor later'? Plotsklaps is alles verdwenen, heeft het geen waarde meer. Crash. Een stukje leven verdwijnt. (en ja, dit is eveneens metaforisch bedoeld)
Dus dan is het nu tijd voor iets nieuws. En omdat we geleerd hebben uit het voorgaande, hechten we ons best niet, blijft alles best functioneel. Want alles gaat ooit weg, niets blijft hetzelfde. Alle herinneringen die we opslaan dienen nergens toe; want wanneer een deel van die herinnering verdwijnt, verdwijnt ook de waarde ervan, of de waarde verandert.
Ook ik lijk het te begeven de laatste dagen: slaaptekort, vechten tegen de griep, vechten tegen mezelf. Crash. Ik wil heel de wereld even op pauze zetten, zodat ik er terug aan kan deelnemen wanneer ik er helemaal klaar voor ben.
Iemand die mij wil defragmenteren?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
kunt ge die niet gewoon laten herstellen? Mijn blauwe pc start vaak niet, of valt ineens uit..maar dat wil niet zeggendat de harde schijf het niet meer doet he. Kep trouwens WEL een backup sinds ik alles kwijtgeraakte bij blikseminslag. ge leert het nog wel ;)
(dank u voor uw blogmail trouwes :))
Alisha
Een reactie posten