Hoewel ik bekend sta als een vrolijke optimist, word ook ik wel eens overvallen door een gevoel van weemoedigheid. Wanneer dat gevoel even de kop op steekt, moet ik vaak denken aan een gedicht van Willem Elsschot, en meerbepaald volgende passage:
'Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad
staan wetten in de weg en praktische bezwaren,
en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,
en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.'
Ook ik ben soms dat burgertje dat droomt, dat een Odyssee wil ondernemen naar het ongrijpbare, het onbereikbare. Maar die tocht wordt gefnuikt door ethische en praktische redenen; zelfs wanneer je geweten onderontwikkeld lijkt te zijn...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten