Intermenselijke relaties zijn soms zo moeilijk om te onderhouden, om levendig vast te houden aan wat die eerste echte klik veroorzaakte. Het vergt energie en het is absoluut niet steeds lonend.
Maar soms is het tegenovergestelde waar, gelukkig! Blijkt dat bij bepaalde personen enkel het positieve overheerst en al het negatieve (wat toen toch niet zomaar te verwaarlozen was) als sneeuw voor de zon verdwijnt wanneer je elkaar weer hoort of doet lachen. Na maandenlang koppig vol te houden de andere niet nodig te hebben, is die ene kortstondige ontmoeting voldoende om het belachelijke daarvan in te zien. Alles wat was, is er nog steeds. Het blijkt gewoon veel makkelijker te zijn iemand lief te hebben, toe te geven aan het gevoel van graag zien wanneer je elkaar in de ogen kijkt. Straf. Vriendschap kan toch ook eenvoudig zijn. En wonderbaarlijk waardevol. Het enige jammere zijn al die mooie momenten die je niet met elkaar hebt kunnen delen, en het missen, uiteraard; want missen sucks.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten