Terwijl het leven van anderen plots stopt, dendert het mijne aan een ijl tempo voort. Het leven is zo vluchtig, het kan zO voorbij zijn. Die zekerheid maakt dat ik wil genieten van elk moment, van elk moment een mooi moment probeer te maken, en het wil koesteren als iets wat nooit meer terugkomt.
Want niets komt terug. En alles is van voorbijgaande aard. Die gedachte stemt me wel somber, maar ik heb mezelf beloofd er niet te lang bij stil te staan. Het leven is te kort en te mooi om somber te zijn. Elke negatieve gedachte kan ik best leren vervangen door een positieve (de gedachte aan haar werkt altijd).
'Niemand weet hoe laat het is' van Youp Van't Hek leert me altijd weer waarom ik doe wat ik doe, waarom ik leef hoe ik leef. Schitterend!
Klik hier om te beluisteren!
Deze dag is de eerste van de rest van mijn leven
Dat denken er velen bij hun ontbijt
Terwijl ik altijd denk: ik heb nog maar even
Dit wordt het eind van een prachtige tijd
refrein:
Dus moeten we dansen en moeten we vrijen
Moeten we lachen en drinken vol vuur
Lief hou me vast want nu ben ik nog bij je
Tijd is toch geld, dus het leven is duur
En ik merk elke dag, dat ik me vergis
En dat er dan nog een uur over is
'k Weet als ik later groot ben, en ook bijna dood ben
Dan is al die angst niet nodig geweest
Maar altijd de bangste, altijd die angsten
Maakten mijn leven tot een schitterend feest
Want we hebben gedanst en we hebben gevreeën
We hebben gelachen en gespeeld met het vuur
God verbood wat we allemaal deden
Leef toch je leven als het allerlaatste uur
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten