leeuw of lammetje?

Little to gain - much to lose.
Een zin als een muur, die steeds voor me opdoemt. Een grens, die ik best niet overschrijd. Maar waar ik wel al mee bezig ben.

Vanmorgen ben ik met een glimlach wakker geworden, met nog meer vlinders in de buik dan de voorbije weken.
Zij.
Zij kan me met 1 juiste blik of 1 juist woord de hemel laten tegenkomen, me alle energie geven die ik nodig heb om de wereld te verslaan, me 'groots' doen voelen.
Ze is spannend en opwindend. Ze is als een kat, met meerdere levens. En ik, ik ben maar een kleine passant in eentje daarvan...
Ze is een bron van vreugde en genot die me verkwikt wanneer ik me eraan laaf, maar me ook kan doen verdrinken.
Zij kan er ook voor zorgen dat ik mezelf als ontzettend nietig ervaar, enkel door 1 koude blik of koud woord.
Zij heeft macht over mij - omdat ik haar die geef. Want ik ben degene die m'n hart openstelt.
Waarom doe ik dat toch?! Misschien omdat je alleen maar kan krijgen als je (je)zelf geeft...

'Better be a day as a lion, than a lifetime as a lamb' - deze zin van Moloko schoot ook weer door mijn hoofd vanmorgen. Het is zo dat mensen steeds spijt hebben van dingen die ze niet gedaan hebben in het leven. Dat lees en hoor je overal. Die fout wil ik dus niet maken. Ik wil een leeuw zijn, elke dag!

Maar hoe weet je dat je aan het einde van de rit juist gehandeld hebt? Tellen de ervaringen of de resultaten? Kies ik het etherische of het pragmatische? Want uit deze situatie kan nooit een mooi resultaat voortkomen. Het kan alleen maar minder opleveren dan wat het nu is. Het kan me enkel nieuwe ervaringen geven, die misschien wel erg intens zijn op het moment zelf, maar evenzeer ijl en vluchtig zijn. Het zal me nooit meer opleveren, het kan enkel dingen stuk maken.

Zou ik dan niet beter het lammetje zijn dat zich conform de maatschappelijke normen intoomt en z'n dromen niet najaagt, maar ze enkel koestert? Of moet ik steeds blijven proberen mijn dromen/verlangens te realiseren, ze werkelijkheid laten worden?
Want wat is een mensenleven anders dan een aaneenschakeling van ervaringen? Al het materiële dat men vergaart stelt uiteindelijk niets voor; het dient enkel ter invulling van een misschien nogal leeg bestaan. Wie ben je, wanneer je je leven geleefd hebt? De som van je bezittingen? De som van je daden? De som van je herinneringen? Ik denk dat ik toch opteer voor het laatste. Want, trouw zijn aan jezelf, dat betekent toch je hele zelf, ook je diepste en donkerste gedachten?

Ik ben soms wel bang voor wat nog zal komen. Ik had graag een blik in de toekomst geworpen. Maar voorlopig geniet ik gewoon...