belemmering

Scherm voor mijn neus, kop koffie naast me, net uit de dromenwereld ontwaakt en nood aan een leeg blad dat ik zelf kan invullen. Het is hier leuk vertoeven, op mijn blog. Het zorgt voor een zekere sereniteit en opgeruimdheid. Wanneer al het andere aanvoelt als chaos kan ik hier een stukje van mezelf ordenen. Even de dagelijkse realiteit ontvluchten en kiezen voor een vorm van reflectie. Fijn!

Er staan me dan ook nog drukke dagen te wachten. Ik ga namelijk enkele dagen naar New York, 'the city that never sleeps'. Er zullen daar zovele indrukken tegelijk op mij afkomen dat ik geen tijd zal hebben ze allemaal op te slaan. Ik zal die stad willen opzuigen, zowel het grootse ervan als het detail. Ik zal mijn hoofd proberen vol te stouwen met beelden en geluiden en geuren en sensaties. Ik zal proberen herinneringen te vormen, maar ik zal nooit volledig genoeg kunnen zijn. Er zullen enkel flarden overblijven wanneer ik terug ben. Mijn hoofd is gewoon te klein!

Net zoals mijn lichaam te 'zwaar' is, te prominent aanwezig. Het zeurt en zanikt. Het belemmert. Het heeft namelijk slaap nodig. En wel minstens zeven lange uren per nacht... Waarom behoor ik niet tot die selecte groep mensen die perfect functioneren met enkel een drie- of viertal uurtjes slaap per nacht? Ik heb het ooit een periode geprobeerd, maar helaas... dan raak ik volledig in verval. Tijd is echt wel mijn grootste vijand. Ik wil zoveel doen op een dag, maar die telt vaak veel te weinig uren. Ook kan ik niet goed overweg met de uren die ik dan wél heb: mijn organisatietalent is ook steeds onderontwikkeld gebleven. 'Dat lukt wel!' roep ik dan. Maar tegelijk besef ik dat dat weer niet zo zal zijn... Ergernis alom. Net zoals ik nu tijd aan het 'verprutsen' ben op mijn computer. Time for action!