harten delen

Ja, ik ben ermee gestopt mezelf bloot te geven. Blijkbaar gebeurt dat zelden vrijblijvend. Mensen blijken niet te zijn wie ze eerst waren of wie ze zelf denken dat ze zijn. Er zijn er die zelfs twee gezichten dragen voor zichzelf! Moet akelig zijn.
But then again... Ook ik ben niet wat ik lijk te zijn. And nothing ever is. Daarom verkies ik anonieme plekjes, waar geen maskers nodig zijn omdat iedereen mag zien wat ie wil zien, ook al is dat elke dag iets anders.
Teveel bekenden die afstemmen op mijn innerlijke channel.
Come & meet my inside in saajberspees! :) but put your jacket on... want et stormt er geregeld!

Het...

... leven is enkel perceptie.
We hebben allemaal geheimen. Ja, ook jij.
Ze mogen enkel niet uit de hand lopen.
Genieten van kleine geheimpjes is vaak leuk genoeg; die duren doorgaans langer.
En nee, de waarheid komt niet steeds aan het licht. Dat zeggen ze je maar om je af te schrikken, om je alert te houden.
Over grensjes lopen is fun! Herhaaldelijk over de grens gaan is wat teveel van het goede. Dat bezorgt me slapeloze piekernachten. Die piekernachten zijn er overigens sowieso, met dat eeuwig malende hoofd. Het evenwicht behouden, wanneer je op grensjes loopt, is net de kunst. Controle. Of toch het gevoel van.

Absence of fear

My bones call to you
In their separate skin
I make myself translucent
To let you in, for
I am wanting
And I am needing you here
Inside the absence of fear
There is this hunger
This restlessness inside of me
and it knows that you're no stranger
you're my gravity
My hands will adore you through all darkness aim
They will lay you out in moonlight
And reinvent your name
For I am wanting you
And I am needing you here
I need you near
Inside the absence of fear
(Jewel)

Herontdekking van de dag. Ruim 10 jaar geleden was ik volledig in de ban. Nu nog steeds erg te smaken poëtische teksten...

eeuwig vakantie

Way too 'poppy', afschuwelijke clip, maar toch een nummer om te bewaren...
Brengt steeds een glimlach op m'n gezicht!

Het einde van zorgeloze tijden is in zicht. Dat is goed nieuws en dat is slecht nieuws. Het zal goed zijn voor mijn overbelaste lever, mijn langzaam stervende hersens, mijn mega mindy slaaptekort, mijn slechte eetgewoontes, mijn blog waar ik nu geen tijd meer voor maak, mijn rekening die vreselijk droog staat. Het is echter slecht nieuws voor mijn sociaal leven, voor mijn partner waar ik minder tijd voor ga hebben, mijn stressgehalte dat enorm zal stijgen, het feestgehalte dat enorm zal dalen, de tijd die veel te snel zal gaan...

Ik zou kunnen wennen aan 'eeuwig vakantie'! Ik zou het alleen niet erg lang kunnen volhouden zo... Binnenkort weer tijd voor bezinning, wanneer al de alcohol uit mijn lichaam gevloeid is en ik weer helderder kan denken. Wanneer het leven niet meer enkel feest is (maar toch nog erg vaak ;)).

1+1=1

Zij schrijft: 'Die vonk.....niet te doen....
Keer op keer probeer ik te denken, maar het leidt tot niets.
Mijn rekenkundig gevoel zegt 1+1=1!
Ik wil niet denken, want mijn verstand kent niet de belangen van mijn hart!'

Ze ontroert me steeds, met haar kinderlijke eerlijkheid. Ze is écht.

mess

I took the prize last night for complicatedness

lichtbron

'Vliegen (en andere insecten) leven in de impliciete veronderstelling dat ze meer overlevingskansen hebben dicht bij een lichtbron. Wat is onze impliciete veronderstelling? De liefde?'
Gelezen en even bij stilgestaan.

De liefde.
Is dat hetgene dat steeds stilzwijgend aanwezig is, datgene dat me overeind houdt, dat me stabiliteit, zekerheid en intrinsieke warmte geeft? Datgene dat me dagelijks zacht omringt, dat voelt alsof het er altijd zal zijn?
Of is het datgene dat me in een roes brengt, me van 's morgens tot 's avonds in de ban houdt? Datgene dat me doet voelen dat ik leef in elke cel van m'n lichaam, datgene dat me diep raakt en me kriebels bezorgt? Datgene dat een sterk verlangen genereert?

Duidelijk is het eerste 'liefde' en het tweede 'verliefdheid/lust'. Wat is dan mijn impliciete veronderstelling?
De meeste overlevingskansen zijn, uiteraard, te vinden bij het eerste. Maar wat is het dat me beweegt, dat me doet opleven, dat me lijkt te voeden, dat waar ik niet zonder lijk te kunnen, dat wat ik steeds weer opzoek? Mijn lichtbron is de verliefdheid, de lust, de trance, de roes. En ik ben de domme vlieg, die z'n vleugels zal verschroeien aan die veel te sterke lichtbron!

De Vonk is overgegaan in een Laaiend Vuur, een Lichtbron van wel 5000 Watt. Hoewel ik weet dat ik best de andere kant op loop, word ik toch aangezogen tot haar warmte, haar onweerstaanbaarheid. Het voelt gewoon zO goed wanneer we samen zijn! De rest van de wereld verdwijnt en we voeden ons met elkaars liefde; we're eachother's daily shot, necessary to float through the day. Hoewel het belachelijk is om er tijd in te steken aangezien het nooit meer kan zijn of worden dan enkele magische ogenblikken. But then again: het enige waaraan je je aan het einde van de reis kan vasthouden, wat bepaalt hoe je je leven geleefd hebt, zijn je herinneringen. Dus creëren we er maar genoeg mooie!
We zijn elkaars lichtbron - een onhoudbare situatie.